سیل دراستان سیستان بلوچستان
شهرستان های نیکشهر، زیردان شهرستان چابهار، شی‌کلک شهرستان قصرقند و پیشین را از جغرافیای ایران شُست و بُرد.
ارتفاع آب در برخی از روستاهای بلوچستان از۴ تا۸ متر رسید و امداد رسانی صفر.
بارش تند باران و سرزیر شدن سدها اینبار در۳ استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و کرمان فاجعه میسازد، در مقابل مردم بی دفاعی که دربرابر طغیان سیل به بالای درختان پناه میبرند تا ازلابلای برگ و بار درختان لرزان در آب، شاهد از دست دادن خانه وزندگیشان باشند.
احمد علی موهبتی استاندار سیستان و بلوچستان خبر از زیر آب رفتن۴۰۰ روستای این استان میدهد که در اثر سر زیر شدن سدهای خیرآباد شهرستان نیکشهر،زیردان شهرستان چابهار، شی‌کلک شهرستان قصرقند و پیشین شهرستان سرباز رخ می دهد و آسیب جبران ناپذیری که به دامداران و کشاورزان این مناطق وارد میکند، قید واژۀ جبران ناپذیر، یعنی اهالی منظقه از ابتدا باید بدانند دولت پاسخگو نبوده و نخواهد بود، امری که با گذشت نزدیک به یک ماه از بروز فاجعه بوضوح در عملکرد مسئولین دیده می شود.
در «بلک قدیم»۲۰۰ راس دام روستائیان ازبین میرود، لاشه های احشام همچنان در میان گل و لای باقیست، انواع بیماری‌های عفونی و مسری مانند مالاریا، لیشمانیا، سیاه زخم، پولیو، سالک و بیماری‌های ویروسی سلامت اهالی را تهدید می کند وفعالان بلوچ از بین رفتن کپرها، سیاه چادرها و بسته شدن راه های ارتباطی خبر میدهند و در نهایت تاسف استانداری استان به کمک های مردمی چشم دوخته است.! اما حرف به حرف و واژه ه به واژۀ بند دوازدهم از اصل ۳ قانون اساسی ایران در برابر دیده گان اهالی این سرزمین و در ذهن آسیب دیده گان این فاجعه انسانی مرور می شود که:
هر نوع محرومیت در زمینه های خوراک، پوشاک، مسکن، کار، بهداشت و تعمیم بیمه میبایست برطرف شود.
اما بگفته« موسی توسلی»، رییس شوراى روستای «تومان احمد» بخش «گافر»، از توابع شهرستان بشاگرد در استان هرمزگان: ساکنان درگیر سیل این روستا، مجبور به خوردن علف و خرما شده اند، حال با توجه به سخنان استاندار و تاکید بر «خسارت های جبران ناپدیر ناشی از سیل»، شرایط اهالی۵۰۰ روستا و۱۴ شهرستان سیل زده این استان را میتوان تصور کرد، بگفته رئیس سازمان نوسازی،توسعه و تجهیز مدارس کشور آقای مهرالله رخشانی‌مهر،۳۴۲ مدرسه در سیل سیستان و بلوچستان غیرقابل استفاده است اما کلاس‌های درس تعطیل نیست، کودکان بلوچ پذیرفته اند که عدالت آموزشی هیچ است، کودکان زاده شده در جغرافیای محرومیت ها، کودکانی که سیل تنها مدرسه فرسوده یا کانکسی آنها را هم با خود برده است، بدون گلایه از چیزی باید بر گل و خاک اطراف مدرسه بنشینند و به دهان معلم چشم بدوزند؛ تا بند بند اصل ۳ قانون اساسی کشورشان را بیاموزند، همه با هم، با صدایی بلند و پر از انرژی اما در کلاسی بی در و پیکر و بی‌تخته و میز و صندلی، کلاسی که یک زمین خاکی دارد و یک آسمان آبی، کلاسی که تخته آن گل و لای زمین است و انگشتان کوچکشان هم نقش گچ را بازی می کند، کودکانی که می دانند هرگز دیده و شنیده نخواهند شد.
ما اعلام می کنیم که برقراری، اجرا و آموزش کنوانسیون حقوق کودک، ۳۰ ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر و اهداف هفده گانه سند ۲۰۳۰ یونسکو در جهت منافع، رشد، زندگی و بالندگی کودکان، جزو مهمترین نیاز آنهاست که باید مورد توجه قرار گیرد،
زیرا آگاهی آینده سازان کشور از حقوقشان، توسعه ای پایدار را به دنبال خواهد داشت .
۱۲۲۵
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع ازحقوق کودک و نوجوان
آخرین دیدگاه‌ها