تندیسان انسانیت شجاعت و مقاومت در تقابل با زندگی، مبارزه و پایداری
سکینه پروانه، سهیلا حجاب، زینب جلالیان، نسرین ستوده و …آنان که تنها سلاح اعتصاب غذا را برای مقابله با رفتارهای غیرانسانی مسئولین، زندانبانان، احکام نا عادلانه دستگاه قضایی و برای اعلام خواسته هایشان انتخاب کرده اند و دلیرانه با مرگ و زندگی در جدالند.
بر اساس تحقیقات پزشکی، با گذشت بیش از یک ماه و یا هنگامی که فرد بیش از۱۸ درصد از وزن بدنش را به سبب نخوردن غذا از دست می‌دهد، امکان رخ دادن عوارض پزشکی شدید و دائمی مثل دشواری در بلعیدن آب، نقصان شنوایی و بینایی، دشواری تنفس و در مراحل پیشرفته اختلالات پیشرفته‌تر شامل از دست دادن ماهیچه، کاهش تراکم استخوان، مشکلات قلبی ناشی از ضعیف شدن عضلات قلب و کاهش قدرت عمل پمپاژ آن، فشار خون پایین به دلیل کاهش پمپاژ، کاهش ضربان قلب ، سوزش بسیار و زخم معده به همراه از کار افتادن چندگانه‌ی عضوها حاصل می شود که در نهایت مرگ را به دنبال خواهد داشت، ذکر این نکته نیز بسیار لازم است که اغلب اعتصاب غذای زندانیان در اعتراض به عدم رسیدگی به پرونده هایشان و بلاتکلیفی‌های بلندمدت، مراعات نشدن حقوق زندانی و یا بازداشت شده گان، تهدیدو شکنجه آنان، خانواده ها و مسایل دیگر انجام می شود.
اخبار مربوط به اعتصاب غذا و تداوم آن توسط برخی از زنان زندانی در زندان های مختلف ایران، تیتر بسیاری از رسانه ها در یک ماه گذشته بود، زنانی که با پذیرفتن مرگ تن به این مبارزه سخت و طاقت فرسا سپرده اند و جان باختن را به شکنجه و آزارهای دولت جمهوری اسلامی ایران و عدم رعایت حقوق انسانی خود و خانواده هایشان ترجیح داده، گذشتن از جسم و جانشان را، بهای بدست آوردن حقوق اولیه خود کرده اند
سکینه پروانه : از تاریخ ۲۹ خردادماه ۹۹ در اعتراض به آزار و اذیت خود طی دوره بازداشت و توقف آزار و اذیت خانواده ، دست به اعتصاب غذا زده است.
سهیلا حجاب :از تاریخ ۲۷ خرداد در اعتراض به نگهداری خود در زندان قرچک ورامین و عدم انتقال به زندان اوین و همچنین خواسته آزادی بی‌قید و شرط برادرش مجید حجاب ، در اعتصاب غذا به سر می برد.
زینب جلالیان : زندانی سیاسی کُردمحبوس در قرچک ورامین، از ۳۱ خردادماه ۱۳۹۹ با طرح خواسته هایش از جمله انتقال خود از زندان قرچک ورامین به زندان خوی و یا زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده است.
نسرین ستوده: این بزرگ بانوی ستودنی، با شیوع کرونا در ایران و مخالفت مقام‌های قوه قضائیه با مرخصی زندانیان،به رفتار غیرانسانی مسئولین زندان قرچک ورامین، احکام ناعادلانه وعدم رعایت اصل تفکیک جرایم زندانیان،اعلام اعتصاب غذا کرد.
گفتنی است در ابتدای سال نو شمسی (٢٨ مارس ٢٠٢٠) حدود۲۰۰ نفر از زندانیان بند زنان زندان مرکزی ارومیە هم در اعتراض بە نبود امکانات بهداشتی، نبود امکانات و خدمات بهداشتی در بند زنان و همچنین مخالفت مسئولین با آزادی موقت آنها پس از شیوع ویروس کرونا، دست بە اعتصاب غذا زدند، اعتصاب این زندانیان پس از مرگ یکی از زنان محبوس در بند زنان بنام ”فاطمە علی زادە“ ٥٣ سالە و اهل کرمانشاه بر اثر ابتلا بە ویروس کرونا آغاز شد وزندانیان دیگری که در اعتصاب غذا هستند و رسانه ای نمی شود.
ناگفته روشن است که با این روند، در پشت میله های زندان های دولت جمهوری اسلامی ایران مرگی دلخراش در کمین آزادی خواهان وطن است، زندانیانی که برای آزادی و عدالت در برابر حق کشی وبی عدالتی دولتمردان صدای ملت بودند و فریادی از گلوی سایر اسیران و محبوسان کشور، پس صدایشان باشیم زیرا در پاسخ به اینگونه اعتصاب ها و اعتراض ها، دولت جمهوری اسلامی ایران باید حقوق مسلم آنان را رعایت نموده و به آن احترام بگذارد، با استناد به ماده ۵ از منشور جهانی حقوق بشر (ممنوعیت شکنجه، آزار و مجازات غیر انسانی) ، ماده ۱۰ ( حق دسترسی برابر وکامل به دادگاه عادل و بیطرف و علنی) و ماده ۶ (حق به رسمیت شناخته شدن به عنوان یک فرد در برابر قانون) و همچنین بخش اول بندهای ۸ و ۲۲ کنوانسیون ژنو در رابطه با حقوق زندانیان.
۱۳۱۴
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
آخرین دیدگاه‌ها