همانطور که سلامت جسمی هر فرد در جامعه از ارزش بالایی برخوردار است، سلامت روانی افراد نیز دارای اهمیت زیادی است. متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. در بسیاری از کشورها از جمله ایران و افغانستان به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و حتی درصد کمی از بیمارستان ها هزینه هایشان را صرف بیماری های روانی می کنند. در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند. به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگسازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند. از شایع ترین اختلالات روانی را می توان اضطراب، افسردگی و وسواس را نام برد که هرکدام بسته به عوامل و شرایط مختلف در افراد ایجاد می شود. در تازه ترین آمار سال ۲۰۱۹ کمیسیون اجتماعی مجلس ایران می¬گوید: بیش از ۴۰ درصد جامعه درگیر مشکلات روحی و روانی اند و مشکلات سلامت روان، ناامیدی و به بن بست رسیدن موجب افزایش خودکشی در ایران شده است. از مهمترین معضلات بروز افسردگی و اضطراب در ایران می توان به فقر، رکود و مشکلات اقتصادی و نبود شغل مناسب، آپارتاید جنسیتی، عدم وجود حق آزادی بیان و اندیشه و… اشاره کرد.با نگاهی به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف ۳ که در آن به تضمین زندگی توام با سلامت برای همه مردم جامعه و در همه سنین تاکید دارد و ماده 22، 25 و 28 اعلامیه جهانی حقوق بشر که هر انسانی را سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول از لحاظ خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبتهای پزشکی و خدمات اجتماعی برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش میداند که متاسفانه در جامعه ایران این ارزش ها کم رنگ شده است کاری از کارگروه رسانه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
تهیه و تدوین : ملیکا احمدی سبزواری Editor: Melika Ahmadi Sabzevari
نویسنده : علی احمدی ملک Author: Ali Ahmadi Malek
گوینده : ایراندخت کیا Announcer: Irandokht Kia
آخرین دیدگاه‌ها