در خانه بمانید، در خانه میمانیم، خانه از هرجائی اَمن تر است، لطفا در منزلتان بمانید و … نمونه پیام هائی که از هر 
زبانی شنیده می شود وهر بار با بیانی جذاب تر و گوشنواز تر برای آنان که خانه ای دارند و آشیانه ای، برای آنان که سقف اَمنی را می شناسند برای لحظه ای آسایش و آرامش، اما خانه، اَمنیت و آسایش برای کودکان کار و خیابان، کودکان زباله گرد و کارتن خواب، حسرتی است و آرزوئی، برای کودکان غرق در سیلاب فقر و بیماری، کودکانی که نه کودکی کرده اند و نه بچگی شان را تجربه.
دولتمردان جمهوری اسلامی ایران با عملکرد مردم فریبانه خود همراه با پنهان کاری و دروغ، نه تنها آمار مبتلایان و قربانیان کرونا را افزایش داده و آنرا درجامعه پراکنده ساختند بلکه با انکار واقعیتها، از پذیرفتن بحران به وجود آمده در کشور نیزخودداری می‌کنند و پیوسته درحال رد بحران کرونا هستند که این کوچک شماری و سهل انگاری در اطلاع رسانی دقیق عامل دیگری است برای گسترش این بیماری توسط افراد ناقل که از آن جمله اند کودکان کار، زباله گرد هائی که با انواع میکرب زنگی می کنند لاجرم به انواع بیماری مبتلا اما بی خبر و نا آگاه از خطرات مرگ باری که جانشان را به شدت تهدید می کند، کودکانی که هریک میتوانند در تعدادی انبوه ناقل کرونا ویروس باشند، کودکانی که براساس آمارهای اعلام شده از سوی رسانه های ایران تعداد آنها در سراسر کشور دستکم به ۵۰۰ هزار نفر می رسد و بالغ بر ۹۸ درصد آنان نان آوران خانواده هایشان هستند وناقلان ویروس به سایر افرادی که روزانه با آنها در تماسند.
بردگان کوچکی که باید در خانه بمانند، اما خانه ای نیست، در کدام خانه می توانند ساکن شوند و از امنیتی نسبی برخوردار گردند؟
کدام سرپناهی برای این عزیزان اندیشیده شده است؟
نان آوران کوچکی که بدون دستکش و ماسک تا کمر در زباله‌ها خم می‌شوند و اتفاقا همان دستکش‌های پلاستیکی یکبار مصرفی که مردم از ترس ابتلا به کرونا استفاده کرده و دورریخته‌اند رابا دست بدون محافظ جمع می‌کنند. جدا از اینکه این پلاستیک‌های آلوده را باز در چرخه بازیافت به مصرف‌کننده می‌رسانند، کودکانی که از راه فروشندگی در مترو امرار معاش می‌کنند و به علت ارتباط گسترده با جامعه و حضور در اماکن عمومی نه تنها در معرض ابتلا قرار دارند بلکه ناقل های بسیار خطرناکی نیز به شمار می روند.
آقای فرشید یزدانی، مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان می‌گوید: در تهران بیش از ۳۵۰۰ محل اسکان و مددسرا برای کارتن‌خواب‌ها و بی‌خانمان‌ها وجود دارد که در صورت ابتلا، یک فرد می‌تواند به سرعت ویروس بیماری یاد شده رابه سایر افراد حاضزدر آن مکان انتقال دهد.
یادآوری: دولت جمهوری اسلامی ایران در اسفند ۱۳۷۲ با «قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک» و با تصویب مجلس شورای اسلامی و تأیید شورای نگهبان رسماً این کنوانسیون را پذیرفت؛ مشروط بر آن که مفاد آن در هر مورد و هر زمان در تعارض با قوانین داخلی و موازین اسلامی باشد یا قرار گیرد از طرف دولت جمهوری‌اسلامی ایران لازم‌الاجرا نباشد.
در ماده ۳۲ كنوانسيون حق كودك که مورد تائید جمهوری اسلامی است آمده است:
- كشورهای طرف كنوانسيون حق كودك جهت مورد حمايت قرار گرفتن در برابر استثمار اقتصادی و انجام هر گونه كاری كه زيان‌بار بوده و يا توقفی در آموزش وی ايجاد كند و يا برای بهداشت جسمی، روحی، معنوی، اخلاقی و پيشرفت اجتماعی كودك مضر باشد را به رسميت می‌شناسند.
- كشورهای طرف كنوانسيون اقدامات لازم قانونی، اجرائی، اجتماعی و آموزشی را در جهت تضمين اجرای اين ماده به عمل خواهند آورد. در اين راستا، و با توجه به مواد مربوطه در ساير اسناد بين‌المللي، كشورهاي طرف كنوانسيون خصوصاً موارد ذيل را مورد توجه قرار خواهند داد:
الف) تعيين حداقل سن يا حداقل سنين برای انجام كار.
ب) تعيين مقررات مناسب از نظر ساعات و شرايط كار.
ج) تعيين مجازاتها و يا اعمال ساير ضمانت‌های اجرايی مناسب جهت تضمين اجرای مؤثر اين ماده.
قضاوت با شما.
۱۲۵۳
کانون دفاع از حقوق بشردرایران
نمایندگی ایالت هامبورگ
آخرین دیدگاه‌ها