کودکان مادر، قربانی سیاست افزایش جمعیت
کودک همسری (کودک مادر) در ایران به عنوان قانون، فرهنگ و سنت، که حاصل باورهای مذهبی، سنتی، فرهنگی و قومی است، همچنان باعث اختلال در سلامتی، آسایش، آموزش، آزادی و نوع زندگی سالم کودکان و زنان می باشد.
با وجود دیدن این مشکلات و هشدار و اطلاع رسانی‌های مکرر فعالان حقوق کودک و جامعه شناسان درباره خطرات و تبعات فردی و اجتماعی آینده، همچنان توسط مسئولان جدی گرفته نشده و بعضا به بهانه سیاست افزایش جمعیت در رسانه ها و تریبون های مختلف ازدواج کودکان را تبلیغ و تشویق و حتی از آن دفاع و حمایت هم میکند.
بر اساس گزارش مرکز آمار ایران سال ۱۴۰۱، نزدیک به ۲۷ هزار کودک (زیر ۱۵ سال) ازدواج کردند و حدود ۱۳۹۲ کودک از مادران زیر ۱۵ سال متولد شده است. آماری که نسبت به سال ۱۴۰۰ افزایش داشته است. براساس کنوانسیون حقوق کودک ماده ۱: هر فرد زیر ۱۸ سال کودک محسوب میشود و همچنین در کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان ماده 16 بند 2 به صراحت اعلام میکند : نامزدي و ازدواج كودك هيچ اثر قانوني ندارد و كليه اقدامات ضروری از جمله وضع قانون برای تعيين حداقل سن ازدواج و اجباری كردن ثبت ازدواج در دفاتر رسمي می‌بايست به عمل آيد. ولی بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران، سن کودک برای دختر زیر ۱۳ سال و برای پسر زیر ۱۵ سال میداند.همچنین در قوانین ایران برای ازدواج دختران زیر ۱۳ سال تنها به رضایت ولی و مصلحت دادگاه نیاز است.
فقر فرهنگی و مالی، متهمان اصلی کودکان مادر
باید توجه داشت کودکانی که ناخواسته و به ازدواج در سن پایین ازدواج میکنند، اغلب از مناطق محروم و حاشیه ای و از لایه های فرودست اجتماعی و اقتصادی هستند. همچنین از عمده دلایل کودک‌همسری می توان به نابرابری جنسیتی، عرف اجتماعی و ناامنی اشاره کرد.
حتی با توجه به ارسال بیانیه گروهی ازطرف کنشگران مدنی خطاب به نمایندگان مجلس برای تصویب قانون توقف ازدواج کودکان، دولت در کاهش آمار کودک همسری به علت بالا بردن تعداد جمعیت نقش بسیار کمرنگی داشته و در محرومیت‌زدایی و رفع تبعیض‌های طبقاتی و جنسیتی برای کاهش ازدواج دختربچه‌ها و از طرف دیگر تصویب قوانینی برای ممنوعیت ازدواج زیر ۱۸ سال اقدامی انجام نداده و برنامه ای برای آینده این معضل هم ندارند.
تبعات کودکان مادر (کودک همسری) و ازدواج در سن پایین بسیار قابل توجه است: افسردگی مزمن، بیماری‌های آمیزشی و مقاربتی، سرطان دهانه رحم، بارداری پرخطر، مرگ حین زایمان، پوکی استخوان، خشونت خانگی، خود کشی، قتل و … حاصل این بی توجهی می باشد. همچنین نادیده گرفتن حقوق انسانی کودک و گرفتن حق تصمیم‌گیری از او برای زندگی‌اش، دیگر تبعات این آسیب اجتماعی است.
( زهرا زینال پور و مبینا سوری و صدها قربانی دیگر از جمله کودک همسرانی بودند که توسط شوهرشان کشته شدند)
از طرفی کودکان حاصل از بارداری در سن پایین نیز در خطر هستند و میزان مرگ و میر نوزادان در این گروه بیشتر از زنان سنین بالای هجده سال است، همچنین وزن پایین نوزاد و سوء تغذیه از جمله مسایلی است که سلامت این نوزادان را تهدید می کند.
یادآور میشویم که، دولت جمهوری اسلامی ایران عملا به طور ویژه و سیستماتیک ناقض اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین کنوانسیون حقوق کودک و کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان که خودش از امضا کنندگان هر دو کنوانسیونست میباشد.
از جمله مفاد نقض شده اعلامیه جهانی حقوق بشر: ماده۲:عدم تبعیض، ماده ۸:رعایت حقوق انسانی توسط قانون، ماده۱۲: عدم دخالت در احوال شخصی، ماده۱۶: حق آزادی انتخاب همسر، ماده۱۷:حق مالکیت شخصی، ۲۲:حق امنیت اجتماعی، فرهنگی و مالی، ماده۲۶:حق تحصیل رایگان
ما فعالان حقوق بشر ضمن اعتراض و محکوم نمودن عملکرد و قوانین ضد زن جاری در کشور، خواهان همکاری انسان های آزاد اندیش و دیگر ارگان های فعال در زمینه حقوق کودکان، حقوق زنان، فعالان حقوق بشر و جامعه جهانی در جهت محکوم نمودن موارد نقض حقوق کودکان مادر می باشیم.
۱۵۷۵
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی منطقه اروپا
آخرین دیدگاه‌ها